Günün yorgunluğunu atmak için birazda gülelim.

[CEVDET ÇALIK]

Temel akşam mesaisine kalmış. Ofiste tek başına çalışıyormuş.Telefon çalmış. Telefon Temelin oturmuş olduğu masaya uzak bir noktada imiş. Temel yerinden kalkmış masaların arasından dolaşarak telefona ulaşmış.

-Alo
-Alo

Ses yok. Temel telefonu kapatmış. Masaların arasından dolaşarak tekrar yerine oturmuş. Çalışmasına kaldığı yerden devam etmiş. Aradan 5 dakika geçmiş. Tekrar telefon çalmış.Temel yerinden kalkmış masaların arasından dolaşarak tekrar telefona ulaşmış.

-Alo
-Alo

Ses yok. Temel telefonu kapatmış. Masaların arasından dolaşarak tekrar yerine oturmuş. Çalışmasına kaldığı yerden devam etmiş.Bu arada Temel çalışmasının yarıda kesilmesinden dolayı bayağı bir sinirlenmiş. Aradan 5 dakika geçmiş. Tekrar telefon çalmış.Temel yerinden kalkmış masaların arasından dolaşarak tekrar telefona ulaşmış.Telefonun ahizesini kaldırmış. Başlamış saymaya.Eşikten girmiş. Beşikten çıkmış.Karşı taraf beklemede, konuşmanın bitmesini bekliyor.Neyse sonunda konuşma bitmiş.

Karşı taraf.

-Sen benim kim olduğumu biliyormusun? Demiş.

Temel hiddetle.

-Hayır bilmiyorum. Demiş.
-Kimsin sen?

Karşı taraf.

-Ben çalışmış olduğun iş yerinin sahibiyim. Demiş.

Temel hiç istifini bozmamış.

-Peki sen benim kim olduğumu biliyormusun?Demiş.

Karşı taraf.

-Hayır bilmiyorum. Demiş.
-Kimsin sen?

Temel.

-Oh, demiş.

-''Klik'' telefonu kapatmış.