Yelek 87
Profesyonel Üye
- Katılım
- 1 Tem 2011
- Mesajlar
- 863
- Puanları
- 306
Yazdığım bu hikaye tamamen kurgusaldır. İsim benzerlikleri sadece rastlantısaldır. Gerçek kurumlarla alakası yoktur.
Güzel bir ülkenin, güzel bir şehride yaşayan ahmet ön adlı tekniker kardeşimiz, askerliğini bitirip iş arama faslına başlamıştır. Çocuğu geç olmuş yaşlı bir anne vardır, rahmetli pederden gelen 3 kuruş emekli maaşı ve eski gecekondu benzeri bir ev ve lisede okuyan kızkardeş. Bu şartlarda evin yükü ahmetin sırtında. Bide genç kendi yuvasını kurmak istiyor. Bide yavuklusu var, bir mağazada tezgahtar olarak çalışan kız.
Neyse efendim bu şartlarda iş aramaya başlıyor, hemen buluyor nasip, bir fabrikada elektrik bakımda çalışmaya başlıyor. Fakat şartlar ağır, bağırıp çağıran bir fabrika müdürü varken bide maaşlar bir türlü ödenmiyor derken ahmet 3 ayda orayı bırakıyor. Başka yer aramaya bakıyor. Semiz iş güzel iş derken 4-4,5 ay geçiyor. Sonunda pek istemesede biraz şehrin dışında elektrik işleri yapan bir firmaya giriyor. Asgari ücretten maaş+sgk+yemek+yol ile başlangıçı yapıyor. Sabah 8 de başlayan iş saat 19 da bitiyor ama en son merkeze gelinildiğinden saat 20 den önce çıkılmıyor. Üstüne cumartesi günüde aynı olup, pazarlarıda işe çeğırınca ahmetin iyice çılkı çıkıyor. Tamam ekmek parası için çalışmak şartta zaten şu şartlarda sadece ekmek alabilirsin diye düşünürken, yavuklusunun bu maaşla nasıl bana bakabileceksin triplerinede mahruz kalıyor. Çünkü yavuklusu evlendikten sonra çalışmayı düşünmüyor bu da ahmeti iyice geriyor.
Bir gün şehrin merkezinde bir bankanın restorasyon işlerini yapmaya başlıyorlar. Ahmette derin düşünce bişeyler yapmalı, bu böyle gitmez diyor. Bu gibi işlerde çalışırsa ya ustası gibi 3 kuruşa esir gibi, hayattan bişey anlamadan geçirelecek bir ömür yada dini imanı para çek senet olmuş, telefonu susmayan işçiyi emeği sömüren bir iş veren olucam, başka seçenek yok diyor. Öğlen tatili oluyor ahmet banka kapısının önünde çayını yudumlayıp sigarasını tüttüruyor. Ekonomik sebeplerden sigarayı bile azaltmak zorunda kaldığı düşünürken, o an öğle tatilinde yemeğe çıkmış sivri topuklu ellerinde nango, coton markalı poşetleri olan iyi giyimli bayanları görüyor. Onların yanında takım elbiseli kravatlı insanları görüyor. Gülüyor konuşuyorlar bir yerlere yetişiyorlar, bide ahmet kendisine bakıyor. Mavi işçi tulumu terden beyaz lekeleri olmuş, tozdan mavisi gri gözken bir kıyafet, elleri yara kesik, ayakakabılar tozdan gözükmüyor. O sırada bu iyi giyimli bayanların hiç biri ahmete dönüp bile bakmıyor. Oysa daha önceleri kızların ilgisine çok çekerdide bu halde kim ona niye baksın. Sonra içeriye bir dönüp bakıyor. Maaşından pahalı telefonuyla kız arkadaşına mesaj çekeni, maç muhabbetti yapıp falanca futbolcu sadece 2 milyon dolar alıyor haksızlık diyen asgari ücret bile almayan çırakların muhabbetini görüyor vede yorgunluktan duvara yaslanmış ustasına bakıyor. Kardeşim bu ne biçim altın bilezik, bizimkisi altın bilezikse bu karavatlarının ki ne oluyor deyip, kaderine isyan ediyor. Keşke 2 sene daha okusaydım bende onlar gibi olsaydım deyip işine tekrar dönüyor.
Günler böyle geçerken, zamanında babasının yakın arkadaşı olan selim amcadan bir haber geliyor. Şehrin belediyesine bağlı figtaş doğalgaz şirketi işçi alacakmış, selim amca ahmete isterse yardım ederim demiş. Ahmet doğalgazda bir elektrik teknikeri ne yapar diye düşünürken sonuçta figtaş ya bu deyip başvuuryor vede kabul edilip işe başlanılıyor. İş başlangıcı sabah sekiz, iş bitişi saat 16. Cumartesi-pazar tatil. Vede alacağı maaş bir önceki işin 3 katı. Ahmet çok mutlu iken süpriz bir haber onu yıkıyor, son zamanlarda arası limoni olduğu yavuklusu bir polisle nişanlanıyor. Ahmet bu moral bozukluğula başlıyor pazartesi ilk işine, arıza Bakım servisinde çalışacak. Merkeze geliyor sabah saat 8 de in cin top oynuyor derken saat 9 olunca birer ikişer insanlar geliyor. Millet kahvaltı yapıp sabah haberlerini izliyor. Derken saat 9.30 u geçiyor Ahmet sıkılıyor derken amirleri gelip 9.40 da yola çıkıyorlar. 10.30 da bölgeye geliyorlar. Orda saat 14.25 gibi herkes paydos ediyor ahmet elinde telsizle şakın, ne yaptık ki diyor. Daha önceki işinde saat 20 de işten ayrılırken şimdi iki buçukta işten ayrılıyor şaka gibi. Günler birbirine benziyor Ahmette bu düzene alışıyor artık. Bu arada orda samimi olduğu yusuf isimli makina teknikeri olan arkadaş, büyükşehir belediyesine başvuruyor sözleşmeli olarak ahmetide ikna ediyor. Çünkü bu figtaşın özelleşme durumu var, özelleştiğinde işçilerin %80 ni şutlanır. Yusufun birazda tanıdıkları sayesinde sözleşmeli memur olarak işe başlarlar. Artık ahmet Ahmet Bey olmuştur, takım elbiseli kravatlı halini sabah gören annesi " Allahıma bin şükürler olsun, senide böyle güzel elbiseler içinde işe gidirken gördüm, ölsem gam yemem, eskiden serseri gibi giyinirdin işe giderken kurtuldun bundan oğlum " der. Ahmet bey işe başlar, bir oda da iki kişi kalır, güzel bir lcd ekranlı bilgisayar, geniş bir masası vardır. Düz memur olarak girmiştir. Şefi gelir Ahmet Bey şu personel listesini excele geçirin haftaya çarşambaya hazır olsun der. Bakar listeye 28 kişinin adı soyadı ve sicil numarası vardır. Haftaya çarşamabaya kadar 10 gün içinde bitirilmesi gereken işi 1 saatte bitirir. Ama sesini çıkarmaz. Açar inetneti önünde facebook,, twitter vardır. Oralara takılmaya başlar. Önüne çayı kahvesi tostu gelir. Masa başı çalışmak hoşuna gider. Saat 16 gibide paydos ederler.
Bu sırada kendi gibide memur olan bir bayanla yakınlışma başlar. Tam bu zamanlarda hükümet belediyelerdeki sözleşmeli personeli tam kadrolu devlet memuru yapan karanameyi yayınlar. Artık Ahmet Bey kadrolu devlet memurudur. Bunun anlamı düz idari kadrodayken teknik alana geçebilecek ve belediye içinde yükselebilecek olmasıdır. Bir kaç ay sonra Ahmet Bey evlenir. Eve çift maaş girmektedir. Hem artık üniversite okuyan kızkardeşine yardım edebilecek hemde 10 yıl vadeyle yeni aldıkları eve her ay 1.200 tl ödeyerek sahip olabilecektir. İki yıl sonrada Ahmet Bey Teknik Şef ve baba olmuştur.
İşte tekniker ahmetin, Ahmet Bey oluşunun hikayesi !!!!!
Güzel bir ülkenin, güzel bir şehride yaşayan ahmet ön adlı tekniker kardeşimiz, askerliğini bitirip iş arama faslına başlamıştır. Çocuğu geç olmuş yaşlı bir anne vardır, rahmetli pederden gelen 3 kuruş emekli maaşı ve eski gecekondu benzeri bir ev ve lisede okuyan kızkardeş. Bu şartlarda evin yükü ahmetin sırtında. Bide genç kendi yuvasını kurmak istiyor. Bide yavuklusu var, bir mağazada tezgahtar olarak çalışan kız.
Neyse efendim bu şartlarda iş aramaya başlıyor, hemen buluyor nasip, bir fabrikada elektrik bakımda çalışmaya başlıyor. Fakat şartlar ağır, bağırıp çağıran bir fabrika müdürü varken bide maaşlar bir türlü ödenmiyor derken ahmet 3 ayda orayı bırakıyor. Başka yer aramaya bakıyor. Semiz iş güzel iş derken 4-4,5 ay geçiyor. Sonunda pek istemesede biraz şehrin dışında elektrik işleri yapan bir firmaya giriyor. Asgari ücretten maaş+sgk+yemek+yol ile başlangıçı yapıyor. Sabah 8 de başlayan iş saat 19 da bitiyor ama en son merkeze gelinildiğinden saat 20 den önce çıkılmıyor. Üstüne cumartesi günüde aynı olup, pazarlarıda işe çeğırınca ahmetin iyice çılkı çıkıyor. Tamam ekmek parası için çalışmak şartta zaten şu şartlarda sadece ekmek alabilirsin diye düşünürken, yavuklusunun bu maaşla nasıl bana bakabileceksin triplerinede mahruz kalıyor. Çünkü yavuklusu evlendikten sonra çalışmayı düşünmüyor bu da ahmeti iyice geriyor.
Bir gün şehrin merkezinde bir bankanın restorasyon işlerini yapmaya başlıyorlar. Ahmette derin düşünce bişeyler yapmalı, bu böyle gitmez diyor. Bu gibi işlerde çalışırsa ya ustası gibi 3 kuruşa esir gibi, hayattan bişey anlamadan geçirelecek bir ömür yada dini imanı para çek senet olmuş, telefonu susmayan işçiyi emeği sömüren bir iş veren olucam, başka seçenek yok diyor. Öğlen tatili oluyor ahmet banka kapısının önünde çayını yudumlayıp sigarasını tüttüruyor. Ekonomik sebeplerden sigarayı bile azaltmak zorunda kaldığı düşünürken, o an öğle tatilinde yemeğe çıkmış sivri topuklu ellerinde nango, coton markalı poşetleri olan iyi giyimli bayanları görüyor. Onların yanında takım elbiseli kravatlı insanları görüyor. Gülüyor konuşuyorlar bir yerlere yetişiyorlar, bide ahmet kendisine bakıyor. Mavi işçi tulumu terden beyaz lekeleri olmuş, tozdan mavisi gri gözken bir kıyafet, elleri yara kesik, ayakakabılar tozdan gözükmüyor. O sırada bu iyi giyimli bayanların hiç biri ahmete dönüp bile bakmıyor. Oysa daha önceleri kızların ilgisine çok çekerdide bu halde kim ona niye baksın. Sonra içeriye bir dönüp bakıyor. Maaşından pahalı telefonuyla kız arkadaşına mesaj çekeni, maç muhabbetti yapıp falanca futbolcu sadece 2 milyon dolar alıyor haksızlık diyen asgari ücret bile almayan çırakların muhabbetini görüyor vede yorgunluktan duvara yaslanmış ustasına bakıyor. Kardeşim bu ne biçim altın bilezik, bizimkisi altın bilezikse bu karavatlarının ki ne oluyor deyip, kaderine isyan ediyor. Keşke 2 sene daha okusaydım bende onlar gibi olsaydım deyip işine tekrar dönüyor.
Günler böyle geçerken, zamanında babasının yakın arkadaşı olan selim amcadan bir haber geliyor. Şehrin belediyesine bağlı figtaş doğalgaz şirketi işçi alacakmış, selim amca ahmete isterse yardım ederim demiş. Ahmet doğalgazda bir elektrik teknikeri ne yapar diye düşünürken sonuçta figtaş ya bu deyip başvuuryor vede kabul edilip işe başlanılıyor. İş başlangıcı sabah sekiz, iş bitişi saat 16. Cumartesi-pazar tatil. Vede alacağı maaş bir önceki işin 3 katı. Ahmet çok mutlu iken süpriz bir haber onu yıkıyor, son zamanlarda arası limoni olduğu yavuklusu bir polisle nişanlanıyor. Ahmet bu moral bozukluğula başlıyor pazartesi ilk işine, arıza Bakım servisinde çalışacak. Merkeze geliyor sabah saat 8 de in cin top oynuyor derken saat 9 olunca birer ikişer insanlar geliyor. Millet kahvaltı yapıp sabah haberlerini izliyor. Derken saat 9.30 u geçiyor Ahmet sıkılıyor derken amirleri gelip 9.40 da yola çıkıyorlar. 10.30 da bölgeye geliyorlar. Orda saat 14.25 gibi herkes paydos ediyor ahmet elinde telsizle şakın, ne yaptık ki diyor. Daha önceki işinde saat 20 de işten ayrılırken şimdi iki buçukta işten ayrılıyor şaka gibi. Günler birbirine benziyor Ahmette bu düzene alışıyor artık. Bu arada orda samimi olduğu yusuf isimli makina teknikeri olan arkadaş, büyükşehir belediyesine başvuruyor sözleşmeli olarak ahmetide ikna ediyor. Çünkü bu figtaşın özelleşme durumu var, özelleştiğinde işçilerin %80 ni şutlanır. Yusufun birazda tanıdıkları sayesinde sözleşmeli memur olarak işe başlarlar. Artık ahmet Ahmet Bey olmuştur, takım elbiseli kravatlı halini sabah gören annesi " Allahıma bin şükürler olsun, senide böyle güzel elbiseler içinde işe gidirken gördüm, ölsem gam yemem, eskiden serseri gibi giyinirdin işe giderken kurtuldun bundan oğlum " der. Ahmet bey işe başlar, bir oda da iki kişi kalır, güzel bir lcd ekranlı bilgisayar, geniş bir masası vardır. Düz memur olarak girmiştir. Şefi gelir Ahmet Bey şu personel listesini excele geçirin haftaya çarşambaya hazır olsun der. Bakar listeye 28 kişinin adı soyadı ve sicil numarası vardır. Haftaya çarşamabaya kadar 10 gün içinde bitirilmesi gereken işi 1 saatte bitirir. Ama sesini çıkarmaz. Açar inetneti önünde facebook,, twitter vardır. Oralara takılmaya başlar. Önüne çayı kahvesi tostu gelir. Masa başı çalışmak hoşuna gider. Saat 16 gibide paydos ederler.
Bu sırada kendi gibide memur olan bir bayanla yakınlışma başlar. Tam bu zamanlarda hükümet belediyelerdeki sözleşmeli personeli tam kadrolu devlet memuru yapan karanameyi yayınlar. Artık Ahmet Bey kadrolu devlet memurudur. Bunun anlamı düz idari kadrodayken teknik alana geçebilecek ve belediye içinde yükselebilecek olmasıdır. Bir kaç ay sonra Ahmet Bey evlenir. Eve çift maaş girmektedir. Hem artık üniversite okuyan kızkardeşine yardım edebilecek hemde 10 yıl vadeyle yeni aldıkları eve her ay 1.200 tl ödeyerek sahip olabilecektir. İki yıl sonrada Ahmet Bey Teknik Şef ve baba olmuştur.
İşte tekniker ahmetin, Ahmet Bey oluşunun hikayesi !!!!!
